Παπαδάκης Ι.Ε., 2004. Η Συμπεριφορά των Εσπεριδοειδών στο Μαγγάνιο. Διδακτορική Διατριβή. Τμήμα Γεωπονίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σελ. 245.
Σκοπός αυτής της
διατριβής ήταν να μελετηθεί η συμπεριφορά των εσπεριδοειδών στο μαγγάνιο (Mn). Συνολικά
πραγματοποιήθηκαν επτά πειράματα, 4 υπό υδροπονικές συνθήκες, 1 υπό in vitro συνθήκες και 2 υπό συνθήκες αγρού. Διερευνήθηκε η
επίδραση του Mn σε
πλήθος φυσιολογικών, ανατομικών, βιοχημικών και αγρονομικών παραμέτρων των εσπεριδοειδών.
Όλα τα πειραματικά δεδομένα παρουσιάστηκαν στο δεύτερο μέρος της διατριβής. Στο
πρώτο μέρος αυτής έγινε ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας και
παρουσιάστηκαν πλήθος πληροφοριών σχετικά με την παρουσία του μαγγανίου (Mn) στα εδάφη και τα νερά,
την προέλευσή του, τις διαθέσιμες μορφές του για τα φυτά, τα λιπάσματα του
μαγγανίου και τον τρόπο εφαρμογής τους στις καλλιέργειες, την πρόσληψη του
μαγγανίου από τις ρίζες των φυτών και την επίδρασή του στις φυσιολογικές και
βιοχημικές διεργασίες των φυτών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η συγκέντρωση του Mn στο θρεπτικό μέσο
συσχετίστηκε θετικά με τη συγκέντρωση του Mn και της προλίνης στη ρίζα και στο βλαστό των φυτών και τη
συνολική απορρόφηση του Mn
από τα φυτά. Αντίθετα, αρνητική ήταν επίδραση του Mn στον αριθμό των ριζών που
εκπτύχθηκαν, υπό in vitro συνθήκες, ανά βλαστική κορυφή φράπας. Στη συνέχεια
αναφέρονται όσα παρατηρήθηκαν υπό συνθήκες έλλειψης και τοξικότητας Mn, συγκριτικά με τις
ενδιάμεσες καταστάσεις θρέψης των φυτών σε Mn. Υπό συνθήκες έλλειψης Mn παρατηρήθηκαν τα εξής: α) μείωση της ταχύτητας ροής των e- στο PSII της φωτοσύνθεσης, β)
αύξηση της ευαισθησίας των φυτών στη φωτοαναστολή της φωτοσύνθεσης, γ) μείωση
της πραγματικής φωτοχημικής απόδοσης του PSII της φωτοσύνθεσης, δ) μείωση της χλωροφύλλης των φύλλων, ε)
μείωση όχι μόνο του μεγέθους, αλλά και του αριθμού των χλωροπλαστών ανά μονάδα
κυτταρικής επιφάνειας, στ) διόγκωση των θυλακοειδών (ελαφρά έλλειψη Mn) ή δομικές ζημιές στα
θυλακοειδή και την περιφερειακή μεμβράνη των χλωροπλαστών και εμφάνιση
πλαστοσφαιριδίων (έντονη έλλειψη Mn), ε) μείωση της φυτικής αύξησης, ζ) μείωση της απόδοσης των
δένδρων σε καρπούς και η) μειωμένη ανάπτυξη χρώματος στο φλοιό των καρπών.
Αντίθετα, υπό συνθήκες τοξικότητας Mn παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση του πάχους του ελάσματος των
φύλλων, του μεγέθους των χλωροπλαστών, του ποσοστού των αμυλόκοκκων ανά
χλωροπλάστη και του αριθμού των χλωροπλαστών ανά μονάδα κυτταρικής επιφάνειας.
Επίσης, υπό συνθήκες τοξικότητας Mn παρατηρήθηκαν: α) μεγαλύτερη μείωση
της συγκέντρωσης της χλωροφύλλης των φύλλων, β) μικρότερη αύξηση της
ευαισθησίας των φυτών στη φωτοαναστολή της φωτοσύνθεσης και γ) μεγαλύτερη
μείωση της φυτικής αύξησης, από ότι σε συνθήκες τροφοπενίας Mn.
Μεταξύ δύο εδαφών
που είχαν την ίδια περιεκτικότητα Mn, οι συγκεντρώσεις του Mn στα φύλλα της
μανταρινιάς ‘Encore’ ήταν πολύ χαμηλότερες στο έδαφος με τη μεγαλύτερη διαπερατότητα
(ταχύτητα διήθησης του νερού εντός του εδάφους). Τα υποκείμενα C. volkameriana και C. aurantium δεν διαφοροποιήθηκαν ως
προς την επίδρασή τους στις συγκεντρώσεις του Mn στα φύλλα της πορτοκαλιάς ‘Washington navel’.
Το MnSO4 Η20
ήταν πιο αποτελεσματικό έναντι του MnEDTA, ως προς τη βελτίωση των συγκεντρώσεων του Mn στα φύλλα της πορτοκαλιάς
‘Washington navel’,
όταν και τα δύο εφαρμόστηκαν διαφυλλικά και στις ίδιες συγκεντρώσεις. Αυτό
παρατηρήθηκε ιδιαίτερα όταν το ψεκαστικό διάλυμα περιείχε 400-1200 mg l-1 Mn. Μάλιστα, όταν η
συγκέντρωση του Mn στα
φύλλα ήταν ≥14 mg kg-1,
πριν τη διαφυλλική επέμβαση, τότε μια και μόνο επέμβαση με MnSO4 H2O (800 mg l-1 Mn), κατά το μήνα Φεβρουάριο,
αποδείχθηκε επαρκής για χρονικό διάστημα ενός έτους. Σε αντίθετη περίπτωση (≤13
mg Mn kg-1), απαιτείται
επανάληψη του ψεκασμού κατά το μήνα Ιούλιο ή Αύγουστο.
Papadakis I.E. 2004. The Response of Citrus Plants to Manganese. PhD thesis (In Greek; Abstract in English), School of Agriculture, Aristotle University of Thessaloniki, Greece, (245 pages).
Seven experiments were carried out in order to study the effect of manganese (Mn) on various physiological, anatomical and agronomical parameters of citrus plants.
The concentrations of Mn and proline in shoots and roots as well as the
total Mn uptake per plant were correlated positively with Mn concentration in
the growth medium. However, when shoot tips of C. maxima (shaddock) were growing in vitro, the correlation coefficient between the Mn concentration
in the growth medium and the number of roots that were formed per explant was
negative.
Contrary to the intermediate Mn treatments, Mn deficiency resulted in:
a) a decrease of the electron transport rate (ETR) in photosystem II (PSII), b)
an increase of the plants’ sensitivity to the photoinhibition of their photosynthesis,
c) a diminution of the actual photochemical quantum of PSII (ΦPSII),
d) a reduction of the leaf chlorophyll concentration,
e) a decrease of the chloroplast size as well as their number per cell area, f)
swelling of the thylakoid membranes (mild deficiency) or structural damages in
the peripheral membrane of the chloroplasts as well as their thylakoids (severe
deficiency), g) a decreased plant growth, h) a decreased tree productivity and
i) poor coloration of fruits.
In contrast to the intermediate Mn treatments, under Mn toxicity it was
found that the leaf lamina thickness, the size of the chloroplasts, the
relative volume of starch grains per chloroplast and the number of chloroplasts
per cell area were increased. Under excess of Mn, it was further recorded: a) a
greater diminution of the leaf chlorophyll concentrations, b) a lower increase
of the plants’ sensitivity to the photoinhibition of their photosynthesis and
c) a greater reduction of plants’ growth, than under Mn deficiency.
Between two soils with similar Mn concentrations, the leaf Mn
concentrations of ‘Encore’ mandarin trees were much lower in the soil with
higher water infiltration rate.
The rootstocks C. aurantium
and C. volkameriana did not differ with
each other concerning the leaf Mn concentrations of the ‘Washington navel’ orange trees.
The
manganese sulfate (MnSO4 H2O) was more effective than
MnEDTA as regards the improvement of the leaf Mn concentrations of the ‘Washington navel’ orange
trees, when both were foliarly applied through spray solutions which contained
400-1200 mg Mn l-1. Furthermore, when the leaf Mn concentrations,
before the spray application, were ≥14 mg Kg-1,
only one foliar treatment with manganese sulfate (800 mg Mn l-1) at January was sufficient
for one year. In other cases (leaf manganese concentration ≤13 mg Mn Kg-1), a repetition of the spray is
necessary at July or August.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της εργασίας...
Για ακόμη περισσότερη δενδροκομική γνώση και ενημέρωση, επισκεφτείτε και εγγραφείτε στο κανάλι μου στο YouTube πατώντας εδώ!
Μοιραστείτε άμεσα αυτή την ανάρτηση με τους φίλους σας, μέσω Email, Twitter, Facebook, Pinterest ή WhatsApp, χρησιμοποιώντας ένα από τα χαρακτηριστικά εικονίδια που ακολουθούν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου